เงาจันทร์ในสระน้ำ

เงาจันทร์ในสระน้ำ

ตำนาน “เจ้าสาวผู้รอคอย” แห่ง “โรงแรมวารีรักษ์”

ในยามค่ำคืนที่แสงจันทร์ทอประกายลงสู่ผิวน้ำนิ่งสงบของสระว่ายน้ำกลางแจ้ง ณ “โรงแรมวารีรักษ์” โรงแรมหรูเก่าแก่ที่ขึ้นชื่อเรื่องความงดงามราวกับสรวงสวรรค์ แต่ในหมู่พนักงานกะดึก โดยเฉพาะผู้ที่ดูแลพื้นที่สระว่ายน้ำ มักจะมีเรื่องเล่ากระซิบกระซาบถึง “เงาจันทร์” ที่ไม่เคยจางหายไปจากสระน้ำแห่งนี้

คุณวิน พนักงานดูแลสระว่ายน้ำคนใหม่ เป็นคนหนุ่มที่เพิ่งย้ายมาจากต่างจังหวัด เขามีความกระตือรือร้นและเชื่อมั่นในหลักการทำงานที่จับต้องได้ ไม่เคยเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ เขาได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับ “เจ้าสาวผู้รอคอย” ที่สระน้ำมาบ้าง แต่ก็คิดว่าเป็นเพียงตำนานที่เล่าขานกันมานาน

คืนหนึ่ง คุณวินได้รับมอบหมายให้ตรวจสอบความเรียบร้อยของพื้นที่สระว่ายน้ำเป็นครั้งสุดท้ายก่อนปิดทำการ เวลาล่วงเลยไปจนเกือบตีสาม ความเงียบสงัดเข้าปกคลุมทั่วบริเวณ มีเพียงเสียงลมพัดแผ่วเบาและเสียงน้ำจากระบบกรองที่ทำงานอยู่

ขณะที่คุณวินกำลังเดินตรวจรอบสระน้ำ สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นบางอย่าง… ผิวน้ำที่เคยนิ่งสงบ กลับมี “ระลอกคลื่น” เล็กๆ แผ่กระจายออกมาจากกลางสระ ราวกับมีบางสิ่งเพิ่งตกลงไป ทั้งที่ไม่มีใครอยู่บริเวณนั้นเลย

คุณวินชะงัก เขามองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ เขาเดินเข้าไปใกล้ขอบสระมากขึ้น พยายามมองหาต้นตอของระลอกคลื่นนั้น ทันใดนั้นเอง กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกมะลิ ก็ลอยมาแตะจมูกอย่างชัดเจน ทั้งที่ไม่มีต้นมะลิอยู่ใกล้ๆ บริเวณนั้นเลย

ในความเงียบสงัดนั้น คุณวินรู้สึกถึง ความเย็นยะเยือก ที่แผ่ซ่านเข้ามาอย่างกะทันหัน ราวกับมีใครบางคนยืนอยู่ข้างๆ เขา เขารีบหันขวับไปมอง… ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น นอกจากความว่างเปล่า และแสงจันทร์ที่ส่องลงมายังผิวน้ำ

แต่แล้ว… ในเงาสะท้อนของแสงจันทร์บนผิวน้ำ คุณวินเห็นบางอย่าง… เงาจางๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งในชุดเจ้าสาวสีขาว กำลังยืนนิ่งอยู่กลางสระน้ำ ใบหน้าซีดเซียว ดวงตาเหม่อลอย และรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศก

หัวใจของคุณวินหล่นไปอยู่ตาตุ่ม เขารีบกระพริบตาถี่ๆ แล้วมองซ้ำ… เงาเจ้าสาวนั้นก็ค่อยๆ จางหายไปในผิวน้ำ เหลือเพียงระลอกคลื่นเล็กๆ ที่ยังคงแผ่กระจายออกไป

คุณวินรีบเดินออกจากบริเวณสระว่ายน้ำอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขากลับมาที่ห้องพักพนักงานด้วยอาการตัวสั่นเทา และเล่าเรื่องนี้ให้พี่ยามกะดึกฟัง

พี่ยามกะดึกถอนหายใจช้าๆ “อ๋อ… คุณวินคงได้เจอ ‘เจ้าสาวผู้รอคอย’ แล้วสินะครับ ท่านรักสระน้ำที่นี่มาก ไม่เคยจากไปไหนเลย”

ตั้งแต่วันนั้น คุณวินก็ไม่เคยสงสัยในเรื่องเล่าของพนักงานอีกเลย และทุกครั้งที่เขาต้องดูแลสระว่ายน้ำในยามวิกาล เขามักจะรู้สึกถึงความเศร้าที่แฝงอยู่ในความเงียบสงบ ราวกับว่า “เจ้าสาวผู้รอคอย” ยังคงวนเวียนอยู่ เพื่อรอคอยใครบางคน… ณ สระน้ำของโรงแรมวารีรักษ์