“เสียงนั้น…ใครปล่อย!?”
“เสียงนั้น…ใครปล่อย!?”
บ่ายสอง ล็อบบี้เงียบกริบ แขกเช็กอินเต็มหน้าเคาน์เตอร์
พนักงานหนุ่มยืนหลังตรง ยิ้มสุภาพ รับพาสปอร์ตแขกต่างชาติ
ทันใดนั้น…
“แปร่ด!!”
เสียงหลุดออกมาแบบไม่มีใครคาดคิด
ทุกคนเงียบกริบ แขกมองหน้า พนักงานอีกคนตาโต
เจ้าตัวหน้าแดง ยกมือแตะหลังเบา ๆ ก่อนพูดว่า…
“ขออภัยครับ ผมเดินชนเคาน์เตอร์”
แขกพยักหน้าเชื่อ…
แต่เสียงจากแม่บ้านที่เดินผ่านหลังบอกว่า
“น้อง…นั่นมันพรม ไม่ใช่ไม้!”
ลิ้งค์สั้นของบทความนี้: https://elixirhospitality.com/go/izy0
