ตำนาน ‘เชฟผู้ไม่ยอมวางตะหลิว’ แห่ง ‘โรงแรมสยามรส’
กลิ่นหอมจากอดีต
ตำนาน ‘เชฟผู้ไม่ยอมวางตะหลิว’ แห่ง ‘โรงแรมสยามรส’
ในใจกลางกรุงเทพฯ มีโรงแรมแห่งหนึ่งชื่อ “โรงแรมสยามรส” ที่ขึ้นชื่อเรื่องอาหารไทยต้นตำรับรสเลิศ โดยเฉพาะห้องอาหาร “ครัวหลวง” ที่ดึงดูดนักชิมจากทั่วโลก แต่สิ่งที่น้อยคนนักจะรู้ คือเบื้องหลังความอร่อยที่สืบทอดกันมานั้น ไม่ได้มาจากฝีมือเชฟรุ่นปัจจุบันเพียงอย่างเดียว แต่ยังมาจาก “กลิ่นหอมจากอดีต” และ “เชฟผู้ไม่ยอมวางตะหลิว” ที่ยังคงวนเวียนอยู่ในครัวหลวงแห่งนี้
เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อหลายสิบปีก่อน เมื่อ เชฟสมศักดิ์ หัวหน้าเชฟใหญ่แห่งโรงแรมสยามรส ผู้ซึ่งเป็นตำนานแห่งวงการอาหารไทย ด้วยฝีมือการปรุงที่หาตัวจับยาก และความหลงใหลในอาหารอย่างสุดหัวใจ เชฟสมศักดิ์ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในครัวหลวงแห่งนี้ และเสียชีวิตลงอย่างสงบในขณะที่กำลังปรุงอาหารจานโปรดของเขาเอง
หลังจากเชฟสมศักดิ์เสียชีวิตไปแล้ว ห้องครัวหลวงก็เริ่มมีเรื่องเล่าแปลกๆ พนักงานกะดึกมักจะได้กลิ่นหอมของอาหารที่ปรุงเสร็จใหม่ๆ ลอยอบอวลไปทั่วครัว ทั้งที่ไม่มีใครทำอาหารอยู่เลย บางครั้งอุปกรณ์ทำครัวก็ขยับเอง หรือไฟเตาแก๊สก็ติดขึ้นมาเองชั่วขณะ
เชฟธนากร หัวหน้าเชฟคนใหม่ไฟแรง เป็นคนหนุ่มที่เพิ่งย้ายมาจากต่างประเทศ เขามีความเชื่อมั่นในหลักการบริหารครัวสมัยใหม่ และไม่ค่อยเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ เขาได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับ “เชฟสมศักดิ์” มาบ้าง แต่ก็คิดว่าเป็นเพียงตำนานที่เล่าขานกันมาเท่านั้น
คืนหนึ่ง เชฟธนากรกำลังทดลองปรับสูตร “แกงเขียวหวานไก่” ซึ่งเป็นอาหารจานเด่นที่เชฟสมศักดิ์เคยสร้างชื่อเสียงไว้ เขาต้องการทำให้รสชาติทันสมัยขึ้น และมั่นใจว่าสูตรของเขาจะดีกว่า
ขณะที่เชฟธนากรกำลังปรุงแกงเขียวหวานอยู่ จู่ๆ เขาก็รู้สึกถึง ความเย็นยะเยือก ที่แผ่ซ่านเข้ามาจากด้านหลัง และได้กลิ่นหอมเข้มข้นของเครื่องแกงโบราณที่คุ้นเคย ลอยมาแตะจมูกอย่างชัดเจน ทั้งที่เขาเพิ่งใส่เครื่องแกงของตัวเองลงไป
เชฟธนากรชะงัก เขามองไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบสิ่งใด ทันใดนั้นเอง ตะหลิวที่วางอยู่ข้างเตาก็ขยับเองเล็กน้อย ราวกับมีใครบางคนกำลังใช้มันคนแกง และเสียงกระซิบแผ่วๆ ก็ดังขึ้นข้างหู… “รสชาติ…ต้อง…คง…เดิม…”
หัวใจของเชฟธนากรเต้นรัว เขารีบหันขวับไปมองที่เตาแก๊ส… ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น นอกจากแกงเขียวหวานที่กำลังเดือดปุดๆ แต่กลิ่นหอมของเครื่องแกงโบราณกลับชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ และรสชาติของแกงในหม้อก็เปลี่ยนไปอย่างน่าประหลาดใจ กลายเป็นรสชาติที่คุ้นเคยของ “แกงเขียวหวานเชฟสมศักดิ์” ที่เขาเคยลิ้มลองเมื่อนานมาแล้ว
ตั้งแต่วันนั้น เชฟธนากรก็ไม่เคยสงสัยในเรื่องเล่าของ “เชฟสมศักดิ์” อีกเลย และเขาก็ไม่เคยคิดจะปรับสูตรแกงเขียวหวานไก่จานนั้นอีกเลย เขายังคงปรุงอาหารด้วยความเคารพต่อสูตรต้นตำรับ และทุกครั้งที่ได้กลิ่นหอมของเครื่องแกงโบราณลอยมาในครัว เขาก็รู้ว่า “เชฟผู้ไม่ยอมวางตะหลิว” ยังคงวนเวียนอยู่ เพื่อดูแลความอร่อยของครัวหลวงแห่งนี้… จวบจนทุกวันนี้
