“In-room Dining” หรือ “In-room Dying?”: เมื่อสำเนียงอังกฤษสร้างเรื่อง

“In-room Dining” หรือ “In-room Dying?”: เมื่อสำเนียงอังกฤษสร้างเรื่อง

ในธุรกิจโรงแรม โดยเฉพาะโรงแรมที่มีแขกชาวต่างชาติเยอะๆ “กำแพงภาษา” คือบ่อเกิดของเรื่องราวสุดฮาได้เสมอครับ และเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ คือตำนานที่พนักงาน In-room Dining (แผนกเสิร์ฟอาหารในห้องพัก) เล่าต่อกันมาทุกรุ่น

เรื่องเกิดขึ้นในคืนหนึ่งที่ฝนตกหนัก มีแขกสุภาพสตรีชาวยุโรปตะวันออกท่านหนึ่งโทรศัพท์ลงมาสั่งอาหารที่แผนก In-room Dining ด้วยสำเนียงภาษาอังกฤษที่ฟังยากเป็นพิเศษ

พนักงาน: “In-room Dining, good evening. May I help you?” (อินรูมไดนิ่ง สวัสดีครับ มีอะไรให้รับใช้ครับ)

แขก (ด้วยน้ำเสียงอู้อี้): “Yes… I want… dying… in my room.” (ใช่… ฉันต้องการ… ตาย… ในห้องของฉัน)

พนักงานที่รับสายถึงกับชะงัก ปากกาในมือร่วงหล่นลงพื้น เขานิ่งไปหลายวินาที พยายามประมวลผลคำว่า “dying” (กำลังจะตาย) ที่ได้ยิน… หรือว่านี่คือสถานการณ์ฉุกเฉิน?

พนักงาน (ตั้งสติแล้วถามกลับด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง): “I’m sorry, madam? Did you say… ‘dying’? Are you alright? Do you need medical assistance?” (ขอประทานโทษครับคุณผู้หญิง? คุณผู้หญิงพูดว่า… ‘กำลังจะตาย’ เหรอครับ? คุณผู้หญิงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ? ต้องการให้ผมเรียกรถพยาบาลไหมครับ?)

ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเล็กน้อย…

แขก: “No, no! Not dying! DINING! D-I-N-I-N-G! I want to EAT in my room!” (ไม่ๆ! ไม่ใช่กำลังจะตาย! ไดนิ่ง! ดี-ไอ-เอ็น-ไอ-เอ็น-จี! ฉันอยากจะ กิน ในห้องของฉัน!)

วินาทีนั้น พนักงานหนุ่มของเราแทบจะทรุดลงไปกองกับพื้นครับ สิ่งที่แขกต้องการคือ “Dining” (การกินอาหาร) ไม่ใช่ “Dying” (การตาย) นั่นเอง!

ที่ Elixir Hospitality เราจึงเน้นย้ำเสมอว่า ทักษะที่สำคัญที่สุดของพนักงานบริการ ไม่ใช่แค่การพูดภาษาอังกฤษได้ แต่คือ “ทักษะการฟังอย่างตั้งใจ” (Active Listening) และ “การทวนคำสั่งซื้อ” (Repeating the order) เพื่อให้แน่ใจว่าเราเข้าใจความต้องการของแขกถูกต้อง 100%

เพราะบางครั้ง… การฟังผิดเพียงนิดเดียว ก็อาจเปลี่ยนจาก “การเสิร์ฟสเต็ก” ให้กลายเป็น “การเรียกรถพยาบาล” ได้เลยครับ!

ชาติ เตมียเชิด