เมื่อวิญญาณ ‘ช่างเก่า’ ยังคงวนเวียนดูแลระบบโรงแรม

ไฟปริศนา

เมื่อวิญญาณ ‘ช่างเก่า’ ยังคงวนเวียนดูแลระบบโรงแรม

ในยามค่ำคืนที่โรงแรม “เดอะ แกรนด์ เฮอริเทจ” โรงแรมเก่าแก่ที่ยืนหยัดมานานกว่าครึ่งศตวรรษ ทุกอย่างดูเหมือนจะดำเนินไปอย่างราบรื่น แต่สำหรับ คุณสมบัติ หัวหน้าช่างประจำโรงแรมแล้ว มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงเป็นปริศนาและสร้างความกังวลใจให้เขาเสมอ นั่นคือ “ไฟปริศนา” ที่มักจะกะพริบหรือดับไปเองในบางจุดของโรงแรม โดยเฉพาะในปีกอาคารเก่าแก่ที่แทบไม่มีแขกเข้าพัก

คุณสมบัติเป็นหัวหน้าช่างหนุ่มไฟแรงที่เชื่อมั่นในหลักการทางวิทยาศาสตร์และเหตุผล เขาได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับ “ช่างเก่า” ที่เคยทำงานที่นี่มานานหลายสิบปี และรักโรงแรมแห่งนี้มากจนกระทั่งเสียชีวิตลงในขณะปฏิบัติหน้าที่ แต่คุณสมบัติก็คิดว่าเป็นเพียงตำนานที่เล่าขานกันมาเท่านั้น

คืนหนึ่ง คุณสมบัติได้รับแจ้งจากพนักงานรักษาความปลอดภัยว่าไฟในโถงทางเดินชั้น 7 ปีกเก่ากะพริบถี่ๆ และดับไปเองหลายครั้ง ทั้งที่เพิ่งได้รับการตรวจสอบระบบไฟฟ้าไปเมื่อสัปดาห์ก่อน คุณสมบัติหยิบกล่องเครื่องมือและไฟฉาย เดินทางไปยังชั้น 7 ด้วยความหงุดหงิด

เมื่อมาถึงโถงทางเดินชั้น 7 ความมืดสลัวเข้าปกคลุม มีเพียงแสงไฟที่กะพริบเป็นจังหวะ และความเงียบที่ชวนให้ใจหาย คุณสมบัติเริ่มตรวจสอบแผงควบคุมไฟฟ้า สายไฟ และหลอดไฟอย่างละเอียด แต่ก็ไม่พบความผิดปกติใดๆ ระบบทุกอย่างทำงานเป็นปกติ

“เป็นไปไม่ได้…ต้องมีอะไรผิดปกติสิ” คุณสมบัติบ่นพึมพำกับตัวเอง

ทันใดนั้นเอง ไฟในโถงทางเดินก็ดับวูบลงทั้งหมด เหลือเพียงความมืดมิดสนิท และแสงจากไฟฉายของคุณสมบัติเท่านั้น ในความมืดนั้น คุณสมบัติรู้สึกถึง ความเย็นยะเยือก ที่แผ่ซ่านเข้ามาอย่างกะทันหัน และได้กลิ่นจางๆ คล้ายกลิ่นน้ำมันเครื่องเก่าๆ ที่คุ้นเคย

คุณสมบัติส่องไฟฉายไปรอบๆ พยายามมองหาต้นตอของความผิดปกติ แต่ก็ไม่พบสิ่งใด ทันใดนั้นเอง สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นบางอย่าง… เงาจางๆ ของชายชราคนหนึ่งในชุดช่างเก่าๆ กำลังยืนอยู่ข้างแผงควบคุมไฟฟ้าที่ปลายโถงทางเดิน ร่างนั้นโปร่งแสง กำลังเอื้อมมือไปคล้ายจะแตะแผงควบคุมนั้น

หัวใจของคุณสมบัติหล่นไปอยู่ตาตุ่ม เขารีบกระพริบตาถี่ๆ แล้วมองซ้ำ… เงาชายชรานั้นก็ค่อยๆ จางหายไปในความมืด เหลือเพียงความเงียบงัน และความเย็นยะเยือกที่ยังคงอยู่

ไม่นานนัก ไฟในโถงทางเดินก็กลับมาสว่างขึ้นเองทีละดวง ทีละดวง จนกลับมาสว่างไสวเป็นปกติ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุณสมบัติยืนนิ่งอยู่กลางโถงทางเดิน มือยังคงถือไฟฉายแน่น เขาเข้าใจแล้วว่า “ไฟปริศนา” นี้ไม่ได้เกิดจากระบบไฟฟ้าที่ขัดข้อง

ตั้งแต่วันนั้น คุณสมบัติก็ไม่เคยสงสัยในเรื่องเล่าของพนักงานอีกเลย และทุกครั้งที่ไฟในปีกเก่ากะพริบหรือดับไปเอง เขามักจะเดินไปที่แผงควบคุมไฟฟ้าชั้น 7 แล้วกล่าวเบาๆ ว่า “เรียบร้อยแล้วครับลุง…ผมดูแลต่อเองครับ” ราวกับว่า “วิญญาณช่างเก่า” ยังคงวนเวียนอยู่ เพื่อดูแลระบบโรงแรมที่เขารัก… จวบจนทุกวันนี้