“Do Not Disturb”: ป้ายแขวนประตูจากแขกที่… เช็คเอาท์ไปแล้ว
“Do Not Disturb”: ป้ายแขวนประตูจากแขกที่… เช็คเอาท์ไปแล้ว
สำหรับคนทำงานโรงแรม โดยเฉพาะแผนกแม่บ้าน ป้าย “Do Not Disturb” (DND – กรุณาอย่ารบกวน) ที่แขวนอยู่หน้าประตูห้อง คือสัญญาณสากลที่เราต้องเคารพอย่างเคร่งครัด เราจะไม่มีวันเข้าไปในห้องนั้นจนกว่าแขกจะเอาป้ายออก หรือจนกว่าจะถึงเวลาที่จำเป็นต้องเข้าไปตรวจสอบตามกฎความปลอดภัยจริงๆ
แต่จะเกิดอะไรขึ้น… ถ้าป้าย DND นั้น ถูกแขวนไว้โดย “ใครบางคน” ที่ไม่ได้มีชื่ออยู่ในทะเบียนการเข้าพัก
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่โรงแรมเก่าแก่แห่งหนึ่งในภาคเหนือ มีห้องพักอยู่ห้องหนึ่งที่พนักงานรู้กันดีว่า “มีเจ้าของ” ห้องนี้เคยเป็นสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรมเมื่อหลายสิบปีก่อน และหลังจากนั้นก็มักจะมีเรื่องราวแปลกๆ เกิดขึ้นเสมอ จนผู้บริหารตัดสินใจ “ปิดตาย” ห้องนั้นอย่างไม่เป็นทางการ คือไม่เปิดรับแขกอีกต่อไป
แต่ถึงแม้ห้องจะถูกล็อคไว้… ปรากฏการณ์ประหลาดก็ยังคงเกิดขึ้น
พนักงานแม่บ้านที่ดูแลชั้นนั้นอยู่เป็นประจำ มักจะเห็นป้าย DND ที่เป็นป้ายไม้รุ่นเก่าของโรงแรม ถูกนำมาแขวนไว้ที่ลูกบิดประตูของห้องปิดตายห้องนั้นในตอนเช้า… ทั้งๆ ที่เมื่อคืนตอนที่เธอตรวจรอบสุดท้าย ก็ยังไม่มีอะไรผิดปกติ
ในช่วงแรก ทุกคนคิดว่าเป็นฝีมือของแขกห้องอื่นที่มาเล่นพิเรนทร์ แต่หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ซ้ำๆ ผู้จัดการแผนกแม่บ้านจึงตัดสินใจนำป้าย DND ของห้องนั้นไปเก็บไว้ในออฟฟิศของเธอเลย เพื่อตัดปัญหา
เช้าวันรุ่งขึ้น… เรื่องที่น่าขนหัวลุกที่สุดก็เกิดขึ้น
พนักงานแม่บ้านคนเดิมขึ้นไปทำงานตามปกติ และก็ต้องตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อเธอเห็นป้าย DND แผ่นเดิม… กลับมาแขวนอยู่ที่หน้าห้องปิดตายห้องนั้นอีกครั้ง! ทั้งๆ ที่ตัวป้ายจริงๆ ยังคงถูกเก็บล็อคไว้ในออฟฟิศของผู้จัดการที่อยู่ชั้นล่าง
เธอรีบวิ่งลงไปแจ้งผู้จัดการ ทั้งสองคนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่อกลับขึ้นมาดูอีกครั้ง ป้ายไม้เก่าๆ แผ่นนั้นยังคงแขวนอยู่ที่เดิม แกว่งไปมาช้าๆ ตามแรงลมของเครื่องปรับอากาศ เหมือนเป็นการยืนยันอย่างเงียบๆ ว่า “มีบางคน… ในห้องนั้น… และเขาไม่ต้องการให้ใครเข้าไปรบกวน”
หลังจากวันนั้น ก็ไม่มีใครกล้าแตะต้องป้าย DND แผ่นนั้นอีกเลย มันถูกปล่อยให้แขวนอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งผู้บริหารชุดใหม่เข้ามาและตัดสินใจรีโนเวทครั้งใหญ่ ห้องนั้นจึงถูกทุบทิ้งและเปลี่ยนโครงสร้างไปอย่างถาวร
เรื่องนี้เป็นเครื่องย้ำเตือนให้กับคนโรงแรมเสมอว่า บางครั้ง “แขก” ที่เราต้องให้บริการ… อาจไม่ใช่แค่คนที่มีชีวิตเสมอไป และความต้องการของพวกเขาที่อยากจะ “พักผ่อนอย่างสงบ” ก็เป็นสิ่งที่เราควรให้ความเคารพเช่นกัน
ชาติ เตมียเชิด
