“ปริศนา ‘จี-สตริง’ หายไป: เมื่อชุดชั้นในจิ๋ว กลายเป็นคดีระดับชาติที่สั่นสะเทือนแผนกแม่บ้าน”
“ปริศนา ‘จี-สตริง’ หายไป: เมื่อชุดชั้นในจิ๋ว กลายเป็นคดีระดับชาติที่สั่นสะเทือนแผนกแม่บ้าน”
ในแผนกแม่บ้านของเรา… การดูแลห้องพักให้สะอาดเอี่ยมอ่อง จัดเตียงให้เรียบตึง และเติมของใช้ในห้องน้ำให้ครบครัน คือหน้าที่หลักที่ต้องทำอย่างเคร่งครัด แต่บางครั้ง… ก็มีเหตุการณ์เหนือความคาดหมาย ที่เปลี่ยนงานทำความสะอาดให้กลายเป็น “คดีสืบสวนสอบสวน” ระดับชาติ!
ผม, ชาติ เตมียเชิด, จะไม่มีวันลืมวันที่ “จี-สตริง” เพียงตัวเดียว ได้สร้างความโกลาหลให้แผนกแม่บ้านเกือบทั้งแผนก
เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นในเช้าวันหนึ่งที่สดใส เมื่อ “น้องปุ๊ก” แม่บ้านคนใหม่ที่ยังไม่ประสีประสา ได้เข้าไปทำความสะอาดห้องพักของแขกคู่รักหนุ่มสาวชาวต่างชาติคู่หนึ่ง
น้องปุ๊กก็ทำความสะอาดไปตามปกติ กวาดพื้น, เช็ดฝุ่น, เปลี่ยนผ้าปูที่นอน… จนกระทั่งเธอจัดเตียงเรียบร้อย เธอก็เหลือบไปเห็น “จี-สตริง” สีดำตัวจิ๋ว ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง!
ด้วยความเข้าใจผิดว่ามันคือ “เศษผ้า” หรือ “ผ้าขี้ริ้ว” ที่แขกอาจจะทิ้งไว้ น้องปุ๊กผู้บริสุทธิ์ใจ จึงหยิบมันขึ้นมาอย่างไม่คิดอะไร และโยนลงถังขยะไป…
เรื่องน่าจะจบลงแค่นั้น… ถ้าไม่เพราะว่าครึ่งชั่วโมงต่อมา มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นที่แผนกแม่บ้าน ปลายสายคือแขกสาวเจ้าของห้องพัก ด้วยน้ำเสียงที่เดือดดาลสุดขีด!
“นี่พวกคุณ! มาขโมยชุดชั้นในของฉันไปได้ยังไง! ฉันวางมันไว้บนโต๊ะข้างเตียง! มันคือของสำคัญ! พวกคุณต้องรับผิดชอบ!”
วินาทีนั้น “ป้าติ๋ม” หัวหน้าแม่บ้านผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมานับสิบปี ถึงกับหน้าซีดเผือด… “จี-สตริง” เพียงตัวเดียว… ได้กลายเป็น “คดีขโมยของ” ระดับโรงแรมที่ต้องแก้ไขโดยเร่งด่วน!
ป้าติ๋มสั่งระดมพลแม่บ้านทุกคนทันที! “ไปค้นถังขยะห้องนั้น! ค้นทุกถัง! ค้นทุกถุง! ค้นให้เจอ! ใครเจอมีรางวัล!”
ปฏิบัติการ “ตามล่าหาจี-สตริง” จึงเริ่มต้นขึ้น! แม่บ้านทุกคนสวมถุงมือยาง พากันรื้อค้นถังขยะทุกถังในห้อง 2405 อย่างทุลักทุเล พลิกดูทุกเศษกระดาษ, ทุกเปลือกขนม, ทุกก้นบุหรี่… ภาพความโกลาหลในห้องพักที่เพิ่งทำความสะอาดเสร็จสิ้นใหม่ๆ เต็มไปด้วยกองขยะที่ถูกรื้อค้นกระจัดกระจาย
สุดท้าย… หลังจากใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง น้องปุ๊กที่โยนทิ้งไปเป็นคนแรก ก็เป็นคนไปเจอ “จี-สตริง” ตัวจิ๋วสีดำนั้น นอนสงบนิ่งอยู่ในถุงขยะใบเล็กๆ ที่วางอยู่ในห้องน้ำ!
ความโล่งใจแผ่ซ่านไปทั่วแผนกแม่บ้าน ราวกับได้พบสมบัติล้ำค่าที่หายไป
ป้าติ๋มรีบนำ “จี-สตริง” ตัวนั้น ใส่ถุงซิปล็อกอย่างดี แล้วนำไปคืนให้กับแขกด้วยตัวเอง พร้อมกล่าวคำขอโทษนับครั้งไม่ถ้วน
แขกสาวมอง “จี-สตริง” ในถุงซิปล็อกด้วยแววตาที่ยังคงไม่พอใจ แต่ก็ยอมรับคืนไปอย่างไม่เต็มใจนัก…
หลังจากเหตุการณ์นั้น ห้องประชุมแม่บ้านก็ถูกจัดขึ้นทันที ป้าติ๋มกำชับกับแม่บ้านทุกคนด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “ต่อจากนี้ไป… ไม่ว่าอะไรก็ตามที่อยู่ในห้องของแขก ไม่ว่ามันจะดูเหมือนขยะแค่ไหน… ห้ามทิ้ง! ให้เก็บไว้ในที่ที่ชัดเจน รอให้แขกเป็นคนทิ้งด้วยตัวเอง!”
และนั่นคือบทเรียนราคาแพงที่แผนกแม่บ้านของเราได้รับ… บางครั้ง “ขยะ” ของแขก… ก็อาจเป็น “สมบัติล้ำค่า” ที่ไม่สามารถประเมินค่าได้ และการตัดสินใจเพียงเสี้ยววินาที… อาจเปลี่ยนงานทำความสะอาดให้กลายเป็น “คดีสืบสวน” ระดับชาติที่ต้องจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ของโรงแรม
