“ห้องหมายเลข ‘ศูนย์’: เมื่อ ‘ดวงวิญญาณ’ คือแขกประจำ และประตูที่ห้ามเปิดเด็ดขาด!”
“ห้องหมายเลข ‘ศูนย์’: เมื่อ ‘ดวงวิญญาณ’ คือแขกประจำ และประตูที่ห้ามเปิดเด็ดขาด!”
ในทุกโรงแรม… โดยเฉพาะโรงแรมเก่าแก่ที่ยืนหยัดมานานนับสิบปี มักจะมีเรื่องราวที่เล่าขานกันปากต่อปากเกี่ยวกับ “ห้องพักพิเศษ” ห้องหนึ่ง
มันไม่ใช่ห้องเพนต์เฮาส์ที่หรูหราที่สุด หรือห้องสวีทที่ใหญ่ที่สุด… แต่มันคือห้องที่ “ไม่มีหมายเลข” หรือบางครั้งเราก็เรียกมันว่า “ห้องหมายเลขศูนย์”
มันคือห้องที่ไม่มีในระบบการจอง, ไม่มีในแผนผังของแขก, และไม่มีพนักงานคนไหนกล้าเดินเข้าไปใกล้… เพราะทุกคนรู้ดีว่าในห้องนั้น มี “แขก” ที่มองไม่เห็นเข้าพักอยู่เป็นประจำ และเป็นแขกที่เราทุกคนต้องให้ความเคารพสูงสุด
ผมนึกถึงเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นกับโรงแรมที่เราเพิ่งเข้าไปบริหารจัดการ…
แรกเริ่มเดิมที โรงแรมแห่งนี้มีห้องพักอยู่ชั้นล่างสุดห้องหนึ่ง ที่ถูกปิดตายและล็อกจากด้านนอกมานานนับสิบปี พนักงานรุ่นใหม่หลายคนไม่เคยรู้ว่ามีห้องนี้อยู่ด้วยซ้ำ และผู้บริหารรุ่นเก่าก็ไม่มีใครกล้าพูดถึง
จนกระทั่งวันหนึ่ง แขกชาวต่างชาติผู้มีบารมีท่านหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียงในด้านการเป็น “ผู้มีสัมผัสพิเศษ” ได้มาพักที่โรงแรมของเรา
ในระหว่างที่เขากำลังนั่งจิบชาอยู่ในล็อบบี้ เขาก็เหลือบไปเห็นประตูบานนั้น ประตูที่ไม่มีหมายเลข… เขานิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะหันมามองผม, ชาติ เตมียเชิด, ด้วยสายตาที่จริงจัง
“ผู้จัดการครับ… ในโรงแรมแห่งนี้ มี ‘พลังงานบางอย่าง’ ที่กำลังรอคอยอยู่ครับ”
ผมอึ้งไปเลย… ไม่คิดว่าแขกจะมองเห็นสิ่งที่พวกเราพยายามซ่อนไว้มาตลอด
แขกท่านนั้นอธิบายต่อว่า “พลังงานนั้นไม่ได้มุ่งร้ายครับ แต่เป็น ‘พลังงานที่โศกเศร้า’ มันเหมือนกับ ‘ดวงวิญญาณ’ ของใครบางคนที่ยังคงยึดติดอยู่กับที่นี่… หากคุณเปิดประตูเข้าไป ผมเชื่อว่ามันอาจจะส่งผลต่อความสงบสุขของโรงแรมได้นะครับ”
คำพูดของแขกท่านนั้น ไม่ใช่คำขู่ แต่เป็นการเตือนด้วยความหวังดี
ผมจึงตัดสินใจสืบค้นประวัติของห้องนั้นอย่างละเอียด และสิ่งที่ผมค้นพบ ทำให้ผมขนลุก…
ย้อนกลับไปหลายสิบปีก่อน ในช่วงที่โรงแรมกำลังก่อสร้าง มีคนงานคนหนึ่งเสียชีวิตจากอุบัติเหตุระหว่างการทำงานในจุดที่เป็นที่ตั้งของห้องนั้นพอดี! และเนื่องจากเป็นเรื่องที่น่าสะเทือนใจ ผู้บริหารโรงแรมในยุคนั้นจึงตัดสินใจ “ปิดตาย” ห้องนั้นไว้ และไม่เคยนำมาใช้เป็นห้องพักแขกเลยตลอดมา เพื่อเป็นที่สถิตของดวงวิญญาณคนงานผู้นั้น
เรื่องราวนี้ทำให้ผมเข้าใจถึงความหมายของ “ห้องหมายเลขศูนย์” ที่แท้จริง
มันไม่ใช่แค่ห้องที่ถูกปิดตาย แต่เป็น “ศาลพระภูมิขนาดใหญ่” ที่คอยปกปักษ์รักษาโรงแรม และเป็น “ที่อยู่” ของ “แขก” ที่มองไม่เห็น… ผู้ที่ยอมเสียสละชีวิตเพื่อสร้างโรงแรมแห่งนี้
หลังจากนั้นเป็นต้นมา ผมจึงได้กำหนด “กฎเหล็ก” เกี่ยวกับห้องหมายเลขศูนย์:
- ห้ามเปิดประตูเด็ดขาด: นอกจากกรณีฉุกเฉินร้ายแรงที่สุดเท่านั้น และต้องได้รับอนุญาตจากผู้จัดการใหญ่เท่านั้น
- ดูแลอย่างเคร่งครัด: แม้จะเป็นห้องที่ปิดตาย แต่แผนกแม่บ้านจะต้องจัดตารางให้พนักงานทำความสะอาดภายนอกประตูห้องให้สะอาดอยู่เสมอ
- ส่งความเคารพ: ผู้จัดการทั่วไปและหัวหน้าแผนกทุกคน จะต้องมีการ “ไหว้ขอขมา” และ “รายงานตัว” ต่อดวงวิญญาณที่สถิตอยู่ในห้องนั้นเป็นประจำทุกเดือน เพื่อแสดงความเคารพและขอพรให้คุ้มครองโรงแรม
แน่นอนว่าเรื่องราวเหล่านี้อาจฟังดูงมงายสำหรับคนบางกลุ่ม แต่สำหรับผมและคนโรงแรมรุ่นเก่า… มันคือ “พลังงาน” ที่เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับมันอย่างสันติ และเป็นส่วนหนึ่งของ “ศาสตร์” ในการบริหารโรงแรมที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
และนี่คือเหตุผลที่ Elixir Hospitality ให้ความสำคัญกับการบริหารโรงแรมแบบองค์รวม ที่ไม่ได้มองแค่ตัวเลขและหลักการบริหารที่จับต้องได้ แต่ยังมองลึกลงไปถึง “พลังงาน” และ “ความเชื่อ” ที่ส่งผลต่อขวัญและกำลังใจของคนในองค์กร Elixir Hospitality มีทีมงานผู้เชี่ยวชาญที่จะเข้ามาช่วยวิเคราะห์และให้คำแนะนำเกี่ยวกับการจัดการ “พลังงาน” ในโรงแรมของคุณ เพื่อให้โรงแรมของคุณไม่เพียงแค่ประสบความสำเร็จทางธุรกิจ แต่ยังเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความสงบสุขและความเจริญรุ่งเรืองภายใต้การดูแลของ “เจ้าบ้านตัวจริง” ทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็น
